Frank Wills was een veiligheidsagent die vooral bekend is om zijn rol bij het verijdelen van de inbraak in het Democratisch Nationaal Comité op 17 juni 1972 in het Watergate-complex in Washington, D.C. Toen 24 jaar oud, belde Wills de politie nadat hij had ontdekt dat er met de sloten van het complex was geknoeid. Vijf mannen werden gearresteerd in het Democratische hoofdkwartier, dat ze hadden willen afluisteren. De arrestaties leidden tot het Watergate-schandaal en uiteindelijk tot het aftreden van president Richard M. Nixon in 1974.
Frank Wills wordt op 4 februari 1948 geboren in Savannah, Georgia. Zijn ouders scheiden als hij jong is en hij wordt voornamelijk door zijn moeder alleen opgevoed. Na de middelbare school gaar Wills zware machinebewerking studeren. Helaas moet hij een loopbaan hierin stopzetten omdat hij last krijgt van astma. Hierdoor besluit hij van Detroit, waar hij werkte bij Ford, te verhuizen naar Washington D.C. Na een paar kortstondige baantjes in o.a. hotels, vindt hij een baan als bewaker in het Watergate hotel.
In juni 1972 ging Frank als privébewaker aan de slag bij het Watergate kantoorgebouw, dat ook het hoofdkwartier was van het Democratisch Nationaal Comité (DNC). Het gebouw werd als zeer veilig gezien. Er was maar één poging tot inbraak ooit gedaan en om die reden droegen de bewakers er ook geen wapens.
In de nacht van 17 juni merkte Wills tijdens het doen van zijn rondde op dat een stuk ducttape op één van de deursloten zat. De tape was daar geplaatst om te voorkomen dat de deur dicht zou klappen. Hij verwijderde de tape en ging verder met zijn patrouille. Een half uur later ging Wills terug naar de deur en zag dat er nog meer tape op dezelfde deur zat. Nu wist Frank dat er mensen in het gebouw probeerde in te breken. Zonder aarzelen rende Wills naar de telefoon in de lobby en belde de politie. De politie schakelde de liften uit en vergrendelde de deuren terwijl ze Wills vergezelden om de kantoren één voor één te doorzoeken. Vijf mannen werden in de DNC-kantoren aangetroffen. Wills verklaarden later in 1977: “Toen we de lichten aandeden, kwam er één persoon naar buiten, toen twee personen, toen drie personen, en zo verder." Details die naar voren kwamen tijdens hun verhoren en processen veroorzaakten het Watergate schandaal. De vijf gearresteerde mannen waren Bernard L. Barker, Virgilio Gonzalez, Eugenio Martinez, James W. McCord Jr., en Frank Sturgis.
In de jaren na de inbraak worstelt Wills met het behouden van baantjes. Hij heeft het gevoel dat hij niet de waardering krijgt, die hij verdient heeft. In een interview met de Boston Globe in 1992 zegt hij: “Ik heb mijn leven op het spel gezet. Als ik er niet was geweest, zouden Woodward en Bernstein niets over Watergate geweten hebben. Iedereen vertelt me dat ik een soort held ben, maar toch heb ik het gevoel dat veel mensen me geen krediet willen geven, dat wil zeggen, een kans om hogerop te komen in mijn werk.”
Uiteindelijk gaat het bergafwaarts met hem en hij belandt in de gevangenis voor een winkeldiefstal. Op 52-jarige leeftijd overlijdt Wills aan een hersentumor. Na zijn dood stond er een overlijdensbericht in de New York Times:
“Als er geen verantwoording wordt afgelegd, zal een andere president zich vrij voelen om te doen wat hij wil. Maar de volgende keer zal er misschien geen wachter in de nacht zijn."
×
